Datum uitspraak: 08-06-2010



De belangrijkste passage van de uitspraak en/of conclusie:
Ten aanzien van de wettelijke schuldsanering natuurlijke personen heeft de Hoge Raad bepaald dat de rechter bij de beoordeling van een verzoek van een alimentatieplichtige in aanmerking zal kunnen nemen dat ten aanzien van de alimentatieplichtige de schuldsaneringsregeling van toepassing is en veelal de in dat verband vastgestelde feiten tot uitgangspunt zal kunnen nemen (HR 25 januari 2002, NJ 2002, 314). In zijn beschikking van 14 november 2008 (R07/137HR, LJN: BD 7589) heeft de Hoge Raad overwogen dat in aanmerking genomen dat de saniet, gedurende de tijd waarin de schuldsaneringsregeling op hem van toepassing is, slechts kan beschikken over het op de voet van artikel 295 lid 2 Faillissementswet (verder te noemen "Fw") door de rechter-commissaris vastgestelde vrij te laten bedrag en dit bedrag, gelet op het daarbij van toepassing verklaarde artikel 475d Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, onder het bijstandsniveau is gelegen, tenzij de rechter-c! ommissaris op de voet van artikel 295 lid 3 Fw anders heeft bepaald, moet worden aangenomen dat een saniet, behoudens bijzondere omstandigheden, niet over draagkracht beschikt om onderhoudsbijdragen te betalen. Dit kan anders zijn, indien het vrij te laten bedrag door de rechter-commissaris op een hoger bedrag is bepaald.



Klik hier voor de hele uitspraak.