Datum uitspraak: 13-07-2010



De belangrijkste passage van de uitspraak en/of conclusie:
Voorop moet worden gesteld dat met betrekking tot een voorziening in kort geding, bestaande in een veroordeling tot betaling van een geldsom, terughoudendheid op zijn plaats is. Daarbij zal de rechter niet alleen dienen te onderzoeken of de vordering van de eisende partij voldoende aannemelijk is, maar ook – kort gezegd – of een spoedeisend belang bestaat, terwijl de rechter bij afweging van de belangen van partijen mede (als een van de voor toewijzing in aanmerking te nemen factoren) het restitutierisico zal hebben te betrekken.

Naar het oordeel van de voorzieningenrechter wordt de wijze waarop advocaten invulling dienen te geven aan hun verplichting met een cliënt te overleggen of er termen zijn te trachten gratis rechtsbijstand of rechtsbijstand tegen verminderd tarief te verkrijgen, bepaald door artikel 24 van de gedragsregels voor advocaten (hierna: de gedragsregels), dat luidt:
1. Tenzij een advocaat goede gronden heeft om aan te nemen dat zijn cliënt niet in aanmerking kan komen voor door de overheid gefinancierde rechtshulp, is hij verplicht met zijn cliënt bij het begin van de zaak en verder telkens wanneer daartoe aanleiding bestaat, te overleggen of er termen zijn om trachten door de overheid gefinancierde rechtshulp te verkrijgen.
2. De advocaat zal voor de behandeling van een zaak waarin hij is toegevoegd voor zijn werkzaamheden geen vergoeding, in welke vorm dan ook, bedingen of in ontvangst nemen, afgezien van eigen bijdrage en verschotten volgens de daarvoor geldende regels.
3. Wanneer de cliënt mogelijk in aanmerking komt voor door de overheid gefinancierde rechtshulp en niettemin verkiest daarvan geen gebruik te maken, dient de advocaat dat schriftelijk vast te leggen.

Deze gedragsregels dienen ter bescherming van de belangen van cliënten, in die zin dat er voor gewaakt dient te worden dat zij te gemakkelijk afstand doen van het aan hen mogelijk toekomende recht op gefinancierde rechtsbijstand. Op de advocaat rust dan ook een zorgplicht die inhoudt dat deze zijn cliënt indringend behoort te wijzen op de mogelijkheid een toevoeging aan te vragen en op de (financiële) gevolgen die zijn verbonden aan de beslissing om af te zien van een dergelijke aanvraag, onder de verplichting tot schriftelijke vastlegging in het geval de situatie als bedoeld in artikel 24 lid 3 van de gedragsregels zich voordoet.




Klik hier voor de hele uitspraak.